Op een kier

Fuck it
Niet denken, maar doen

Geen ruimte voor
'want, maar, als, toen' 

Koop het ticket
Vertrouw op je gevoel

Ga het avontuur aan
En leef je eigen doel 


Deze woorden, gevonden op Instagram, kwamen zo binnen vallen en omschreven daarmee mijn week. Afgelopen week vond ik mezelf weer terug. Ik lag blijkbaar ergens onder een stapel vuile was wachtend op iemand die me uit de bende trok. Bleek ik zelf die was ook gewoon in de wasmachine te kunnen stoppen.

Na eens goed in mijn ogen te hebben gewreven en een kijkje in mijn hoofd en hart te hebben genomen kwamen er al vrij snel conclusies en besluiten. Besluiten die me weer vrij deden voelen en een blik op de toekomst geven. Allemaal dichte deuren omdat ik ze zelf nooit heb geprobeerd te openen. Ze staan nu op een kier.

Hoi, ik ben Renske. En ik ben er weer.

Sweet dreams with Ndoto

A couple of weeks ago I was scrolling trough Instagram and cama across Ndoto. A relatively new brand in the baby- and children's bedding industry. I saved some pictures and couldn't stop thinking about it. That's when I contacted founder Michal for some information. Two weeks later a big parcel arrived. Filled with these pastel colored duvets. 

Sweet dreams with NDOTO. 

Een doodgewone zaterdag..

De lucht lijkt wel sepia. Ik moet met mijn ogen tegen de zon in knijpen als ik in de auto op weg ben naar het bos. Wat een perfecte dag voor een korte wandeling door het Rijsterbos. Ik parkeer Bram (jup, mijn auto heeft een naam) onder de hoge bomen en stap uit. Nog best fris zo in de schaduw. Behendig zwaai ik de kinderwagen uit de kofferbak en til Linde uit haar autostoeltje.

De bladeren kraken onder mijn voeten en Linde kijkt verwonderd om zich heen naar alle goudgele en oranje gekleurde blaadjes. Halverwege het pad pak ik haar uit de wagen, zet haar neer en zo lopen we hand in hand een aantal meters door het bos. Ze verbaast me met haar kunnen want als ze me loslaat gaat ze er in haar eentje vandoor. Met zand bedekte stokjes worden onderzocht en dwarrelende blaadjes geïnspecteerd. Enthousiast loopt ze heen en weer en roept 'dêr, dêr' (daar in het Fries)

Na 10 minuten is ze kapot en laat zich op haar kont in de modder zakken. Ik neem Linde op mijn arm en samen duwen we de kinderwagen voor ons uit. Op de terugweg naar de auto komen we een bankje tegen waar ik besluit een pitstop te houden. Daar zitten we dan. Samen op een bankje een krentenbol te delen. En dat noemt men een doodgewone zaterdag..

Op zulke momenten leer ik. Dat mooie en gelukkig momenten zomaar komen als je het niet verwacht. Het geeft mij als moeder energie, een geluksmoment om op te teren in een periode waar het soms best even pittig is om moeder te zijn.

This is me not advertising myself

I don't want to make this page all about the stuff I sell and use it as a way to advertise my webshop BUT! These pictures are too beautiful not to share. The pretty girl just happens to wear a Búho bcn vest (which is on sale right now) ;) 

Photo credit: cogelmogel.wordpress.com

Be who you aaarrr!

Als een wildeman scheurde ik het behang binnen 3 minuten tijd van de muur en schoof ik de meubeltjes van hoek tot hoek door de kamer. Marktplaats werd doorgespit en interieur blogger/vriendin Marrit werd geraadpleegd. De Ikea, Kwantum, Leen Bakker en Karwei werden bezocht en knopen doorgehakt. Grijs zou er komen op de muren, voor de verandering eens geen blauw. De verf viel blauw uit en dat maakte me blij. Lees titel.

Doll: Studio escargot  -  Dream catcher: Bisou de Lou  -  Duvet: Nobodinoz  -  Cushion: Nobodinoz

Snot tot aan mijn levenloze vingertoppen

Mijn kont steekt over de rand van het bed en mijn arm slaapt. Naast/op me ligt een snotterig meisje met haar voetjes omhoog tegen me aan gekruld. Het licht op de overloop heb ik aan gelaten en door de kier van de deur schijnt genoeg licht om de contouren van Linde's gezichtje te kunnen zien.
Ik luister naar het zachte gesnurk en de zware ademhaling die worden veroorzaakt door de grote hoeveelheid snot in haar neus. Voorzichtig probeer ik mijn arm onder haar vandaan te trekken zodat er langzaam weer bloed naar mijn vingers loopt.

Dit is fijn.

Na een heftige week waarin Linde bijzonder veel moest huilen en niks goed was. Een week waarin haar moeder daardoor ook regelmatig radeloos tranen liet rollen. En na een week waarin ze pas écht leerde lopen en ik haar ineens zo groot vind, is dit fijn.

Zo samen een halve meter delen in een bed van 1,80. Maar voor een moeder met een slapende dreumes tegen zich aan, is die halve meter meer dan genoeg!

- Renske